آزمایش برش سه محوری (Triaxial Shear Test)

در آزمایش سه محوری، نحوه و میزان تنش‌های اعمال شده به نمونه تحت آزمایش در یک راستا با تنش‌های عمود بر آن تفاوت دارند. این نوع بارگذاری، با قرار دادن نمونه بین دو صفحه فلزی موازی، اعمال تنش در راستای عمود بر صفحات (فشار محوری) و سپس، اعمال فشار جانبی از طریق سیال دربرگیرنده (معمولاً آب) به نمونه انجام می‌شود.

برخی از دستگاه‌های آزمایش برش سه محوری، دارای قابلیت اعمال تنش‌های مختلف در هر سه جهت عمود بر هم هستند. در شکل زیر، یک دستگاه معمولی انجام آزمایش سه محوری به همراه اجزای مختلف آن نمایش داده شده است.
تنش فشاری، موجب شکل‌گیری تنش برشی و گسترش آن در درون نمونه می‌شود. در دستگاه‌های مخصوصِ انجام آزمایش سه محوری، امکان افزایش بارگذاری و بررسی تغییر شکل تا لحظه شکست نمونه وجود دارد. میزان فشار سیال دربرگیرنده و تنش اعمالی صفحات تا هنگام رخ دادن شکست و شکل‌گیری ناحیه لغزش در نمونه افزایش می‌یابد. به ناحیه شکل‌گیری لغزش بر روی نمونه، «خطوط برش» (Shear Bands) گفته می‌شود. مراحل پایانی آزمایش، با کاهش ارتفاع و ایجاد برآمدگی در کناره‌های نمونه همراه خواهد بود. در این مرحله، تنش فشاری صفحات کاهش و فشار جانبی سیال دربرگیرنده افزایش می‌یابد. این تغییر در نحوه بارگذاری، موجب افزایش مجدد ارتفاع نمونه خواهد شد. معمولاً برای جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز در مورد تنش و کرنش، چرخه بارگذاری چندین بار تکرار می‌شود. فشار منفذی سیال (آب، روغن و غیره) یا گازهای مورد استفاده را می‌توان به وسیله «دستگاه فشار منفذی بیشاپ» (Bishop’s Pore Pressure Apparatus) در حین انجام آزمایش اندازه‌گیری کرد.
داده‌های به دست آمده از آزمایش سه محوری، برای تعیین خواصی از قبیل زاویه مقاومت برشی (زاویه اصطکاک)، چسبندگی ظاهری و زاویه اتساع مواد مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند. با به کارگیری این پارامترها در مدل‌های کامپیوتری می‌توان رفتار مواد در مسائل واقعی مهندسی را پیش‌بینی کرد.

به عنوان مثال، با وارد کردن پارامترهایی نظیر زاویه اصطکاک، چسبندگی و چگالی ماده در نرم‌افزارهای ژئوتکنیکی مانند (Slide)، امکان مشاهده رفتار احتمالی شیب‌های خاکی و سنگی، یعنی پایداری یا ناپایداری آن‌ها فراهم می‌شود. آزمایش‌های سه محوری در کنار دیگر آزمایش‌ها برای انجام پیش‌بینی‌های مهندسی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

اتساع‌پذیری و فشردگی مواد
در حین فرآیند برش، مواد دانه‌ای معمولاً دچار کاهش یا افزایش حجم می‌شوند. اگر نمونه در حالت اولیه خود به صورت متراکم باشد، حجم آن در طی آزمایش افزایش خواهد یافت. به این افزایش حجم، پدیده «اتساع‌پذیری» (Dilatancy) می‌گویند. در طرف مقابل، در صورتی که نمونه پیش از بارگذاری به صورت سست باشد، پیش از رخ دادن یا در حین برش، احتمال کاهش حجم (فشردگی) آن وجود خواهد داشت.

آزمایش مقاومت فشاری محصور نشده
گاهی اوقات، برای نمونه‌هایی با چسبندگی بالا می‌توان از «آزمایش مقاومت فشاری محصور نشده» (Unconfined Compression Test) استفاده کرد. این آزمایش با عناوین دیگری نظیر «آزمایش فشاری ساده» یا «آزمایش تک‌محوری» نیز شناخته می‌شود و در آن، نمونه تحت هیچ فشار جانبی قرار نمی‌گیرد. در این آزمایش، دستگاه مورد نیاز و آماده‌سازی نمونه بسیار ساده‌تر و ارزان‌تر است اما کاربرد آن محدود به نمونه‌هایی است که در صورت قرارگیری در معرض هوا خرد نشود.

به علاوه، از آنجایی که تنش محصورکننده در این حالت کمتر از تنش برجا است، امکان به دست آوردن نتایج محافظه‌کارانه (مقاومت بسیار پایین) نیز وجود خواهد داشت. آزمایش تعیین مقاومت فشاری بتن و آزمایش مقاومت فشاری محصور نشده مشابه یکدیگر هستند؛ با این تفاوت که در آزمایش بتن، از دستگاه‌های مخصوصِ نمونه‌های بزرگ‌تر و با قابلیت بارگذاری بیشتر استفاده می‌شود.

انجام آزمایش سه محوری بر روی خاک
برای انجام آزمایش سه محوری بر روی خاک‌ها، باید یک قالب استوانه‌ای از جنس لاتکس (غشاء پلاستیکی) را با نمونه مورد نظر پر کرد و دو صفحه فلزی دایره‌ای شکل را در دو انتهای استوانه قرار داد. به منظور اعمال فشار جانبی به اطراف نمونه، استوانه درون یک محفظه حاوی سیال هیدرولیکی قرار داده می‌شود. صفحه بالایی، می‌تواند در راستای استوانه به سمت بالا و پایین حرکت کند. این کار، امکان اعمال تنش فشاری به نمونه را فراهم می‌کند. میزان جابجایی صفحه بالایی، با توجه به نیروی مورد نیاز برای حرکت دادن آن اندازه‌گیری می‌شود. در حین این اندازه‌گیری، میزان فشار جانبی اعمال شده از طرف سیال نیز به دقت تحت کنترل قرار می‌گیرد. تغییرات حجم نمونه را نیز می‌توان با استفاده از اندازه‌گیری میزان سیال خروجی یا ورودی به محفظه به دست آورد. با این وجود، هنگامی که نمونه به صورت اشباع شده باشد، میزان تغییرات حجم با توجه به مقدار آب خروجی یا ورودی به منافذ آن تعیین می‌شود.
انواع آزمایش سه محوری
آزمایش سه محوری، به روش‌های زیر انجام می‌گیرد:

. 1تحکیم یافته زهکشی شده (CD)
در آزمایش «تحکیم یافته زهکشی شده» (Consolidated Drained) یا اصطلاحاً «CD»، نمونه در حین آزمایش به وضعیت تحکیم می‌رسد و با اعمال فشار به آرامی برش داده می‌شود. این کار، باعث از بین رفتن فشار منفذی حاصل از برش خواهد شد. در آزمایش CD، نرخ تغییر شکل محوری ثابت است و میزان کرنش تحت کنترل قرار دارد. هدف این آزمایش، تعدیل (تحکیم) نمونه و فشارهای منفذی با توجه به تنش‌های دربرگیرنده است. در برخی از مواقع (بخصوص برای نمونه‌هایی با نفوذپذیری کم)، به زمان زیادی برای زهکشی و تعدیل کرنش در سطوح مختلف تنش نیاز خواهد بود.

. 2تحکیم یافته زهکشی نشده (CU)
در آزمایش «تحکیم یافته زهکشی نشده» (Consolidated Undrained) یا اصطلاحاً «CU»، به نمونه اجازه زهکشی داده نمی‌شود. اندازه‌گیری خواص برشی ماده در شرایط زهکشی نشده صورت می‌گیرد و فرض می‌شود که نمونه کاملاً اشباع شده است. در آزمایش CU، با اندازه‌گیری فشارهای منفذی می‌توان مقاومت CD را نیز تخمین زد. به علاوه، سرعت برش معمولاً بر اساس نرخ تحکیم نمونه تحت یک فشار دربرگیرنده مشخص (در شرایط اشباع) محاسبه می‌شود. مقادیر فشارهای دربرگیرنده بین 1 تا 100 پوند بر اینچ مربع (psi) یا بیشتر تغییر می‌کند. در شرایطی که میزان فشار مورد نیاز بالا باشد، نیاز به استفاده از سلول‌های بارگذاری مخصوص خواهد بود.

. 3تحکیم نیافته زهکشی نشده (UU)
در آزمایش «تحکیم نیافته زهکشی نشده» (Unconsolidated Undrained) یا اصطلاحاً «UU»، بارگذاری با سرعت بالایی انجام می‌شود و اجازه تحکیم به نمونه داده نمی‌شود. در آزمایش UU، نمونه با یک نرخ ثابت (کرنش کنترل شده) تحت فشار قرار می‌گیرد.

استانداردهای آزمایش سه محوری
ASTM D7181-11: روش استاندارد آزمایش فشار سه محوری تحکیم یافته زهکشی شده برای خاک‌های
ASTM D4767-11: روش استاندارد آزمایش فشار سه محوری تحکیم نیافته زهکشی شده برای خاک‌های چسبنده
ASTM D2850-03a: روش استاندارد آزمایش فشار سه محوری تحکیم نیافته زهکشی نشده برای خاک‌های چسبنده